काठमाडौं । आफ्नै कारण २३५ वर्षको राजकीय शासनको तालाचाबी खोसिएको पत्तो नपाउने पूर्व राजा ज्ञनेन्द्रको खर्चमा उर्लेको भीड थच्चिएको छ । संविधान र कानुन के छ, कसरी राजकीय शासन फिर्ता गर्ने हो भन्ने कुरा तिनैलाई पत्तो छैन । उनका ढोके र बैठकेले भन्छन् कस्तो सुझाव दिन्छन् त्यो मतलब छैन ।
आन्दोलन रहरको खेती होइन । पेशागत कुरा थियो भने त्यसमा जनताले विचार गर्ने ठाउँ थियो । तर पूर्व राजा आफ्नो धरातल राप्रपाका महामन्त्री धवलसमशेर जबरा, उपाध्यक्ष रविन्द्र मिश्रको उद्घोषमा विसाएका छन् । व्यापारी पृष्ठभूमिका ज्ञानेन्द्रलाई सघाउने अनुहार दुर्गा प्रसाईका सहकारी र लघुवित्त पीडित हुन् । ज्ञानेन्द्र र केपीको गद्दिको लडाइँको अर्थ छैन । राजकाज चलाएका ज्ञानेन्द्रलाई राप्रपाको पछिल्लो पुस्ताले थेग्दैन । तर धर्ममा विश्वास गर्नेले पनि ढोक्दैन । किनकि पञ्चायतका मृत हड्डी लिएर चलाएको शासन कति दिन चल्यो ? को कहाँ थियो ? कस्ताले राजाको नाममा धम्की दिएर राज्य लुटको खेती चम्काए ? संसारले यो देखेको हो । राजनीतिक रूपमा लुटेरा संस्कृति दलगत रूपमा गुटको साम्राज्य बनाउँदाको प्रतिफल अहिले देखियो । जसले वंश परम्परा धान्दैन त्यसले राजकाज चलाउने ठाउँ राख्दैन भन्ने पुरानो उखान राजनीतिमा छ । पूर्व राजा गण्डकी प्रदेशको एक महिने मेजमानी खाए, फर्किए । उनले विताएका ठाउँ सबैलाई थाहा छ । हिजो दरबार हत्याकाण्ड हुँदा बसेको रानी महल आज भूत प्रेतले तर्साउने अवस्था कसले बनायो ?
राजनीतिमा भ्रष्टतन्त्र छ । प्रधानमन्त्री केपी ओली यो देशको संघीयता, गणतन्त्र, समावेशिताको लिखत पक्ष हेर्दैन । कम्युनिष्टको नाउमा भ्रष्टाचार गर्ने नायक जो छ उसको प्रवृत्ति नै बदनाम हुँदा पूर्व राजा बोल्न नसक्ने उनका पालित ज्ञानेन्द्र शाहीको भाषण नै प्रमुख हुने अवस्था छ । राजाले आफूलाई सघाउन जसरी संवोधन गरे त्यसले नीति, सिद्धान्त, बाध्यता आवश्यकता खोज्छ । तर ज्ञानेन्द्रसँग त्यो छैन । नारायणहिटीमा थन्किएको श्रीपेच राजदण्डको लोभ गर्दा फल प्राप्ति हुँदैन भन्ने ज्ञान किन आएन । सत्ता अन्धो हुन्छ व्यवस्था जुनसुकै होस् । प्रधानमन्त्री केपी ओलीको आचरण कम्युनिष्टको छैन । उनी पार्टीका राजा हुन् । यो बेलाको लडाई अ‍ोली र ज्ञानेन्द्रको बीचको हो । त्यसैले प्रमले ज्ञानेन्द्रलाई थुन्ने हल्ला पनि चलाएका छन् ।
यी दुवै व्यापारी हुन् । केपी ओली धर्मको नाममा यो देशको पशुपतिनाथमाथि प्रहार गरेका चरित्र हुन् । मुलुकको शासन यसरी नांगो भए भने व्यवस्था कस्तो हुन्छ । जुन परिणाम आज आएको छ, त्यसले जनताको भलो गर्दैन । राजाको नाममा आएका मानिस सबै राजावादी होइनन् भन्ने कुरा बुझ्नुपर्छ । प्रचण्डले पनि गणतन्त्रका लागि ज्यान गुमाएको नाउमा केबल सम्मान व्यक्त गर्ने मात्र हो । उनी प्रम हुँदा सबै राम्रो अरुको नराम्रो भन्ने होइन ।
ओली शासन गुठी पीडित, शिक्षक, निर्माण व्यवसायी, किसान, सहकारी पीडित जस्ता समस्याले उग्ररूप लिएको छ । राजावदीको चहलपहललाई ओली शासन कारक हो भन्ने कुरा आठ महिने सत्ता र शासकीय शैली प्रमुख हो । गणतन्त्रमा राजतन्त्र हुँदैन । दलीय उदारताको फाइदा लिएका व्यापारी ज्ञानेन्द्र शाहलाई उचाल्ने प्रधानमन्त्री नै हुन् । देशको सिमान्त वर्ग, जाती, क्षेत्र, लिंग समेटेको गणतन्त्रमा हिजो राजाका दलाल बेपत्ता थिए । आज मुलुकमाथि प्रहार भएको ज्ञानेन्द्र शाह प्रकरणको फाइदा लिन कमल थापा र राजेन्द्र लिङदेन, ज्ञानेन्द्र शाही जुरुक्क उठेका छन् । संसद सञ्चालन गर्ने एमालेको चरित्र उदांगो छ । आफ्ना च्याप्ने अरुलाई हुर्मत लिने केपी शासन संघीय शासन विपरित छ । सरकार प्रतिगामी बनेको छ । राजा, महाराजा जस्तै राजशी ठाँटमा प्रम केपी ओली चम्केका छन् । अपराधी चोख्याउने केपी कालमा लोकतन्त्र मैलो भएको छ । त्यो भ्रष्टाचार र बेथितिको अन्त्य सरकारले गर्ने हो । दुई तिहाईएको घोडा बिचौलियाले चलाएका छन् । यो सरकारको सञ्चालक विचौलिया हो । संविधानको अपहेलना एमालेको केपी गुटको शासन हो । जन विश्वास गुमाएको वर्तमान शासन जनताको रचनात्म्क साथ गुमाउँदैछ । संविधान र लोकतन्त्रमाथि प्रहार गरेका एमाले र काँग्रेस नांगो रूपमा सदनमा नाच्दा राजावादीलाई फाइदा पुग्यो । ज्ञानेन्द्र शाहका कमि कमजोरी छन् । जसलाई आफ्नो सम्पत्तिको रक्षा गर्दै देशभित्र व्यवसाय गर्ने अधिकार लोकतन्त्रले दिएको हो ।