काठमाडौं । जनताको सरकारले जनता केन्द्रीत योजना बनाउँछ । माफियाद्वारा निर्मित सरकारले उसैको बढी हित गर्छ । पहाड फोेरेर सिमेन्ट कारखाना निर्माण गर्दा मध्य पश्चिमका पहाडी गाउँ उराठ बनाइएका छन् । गैर कानुनी रुपमा ढुंगा खानी सञ्चालन गर्न दिँदा जंगल ध्वस्त छ । राष्ट्रपति चुरे कार्यक्रमले पनि मधेशको जंगल जोगाएकोे छैन । सरकार त भारतीय बकवासलाई खुशी पार्न उता शहर बनाउन नेपालको चुरे दोहन गर्ने निर्णय अर्थ मन्त्रीकै तजबिजमा हुन्छ । धन्न त्यो निर्णय गर्ने सत्ता अहंमताले ग्रस्त सरकार ढल्यो अर्को बन्यो त्यो निर्णय खारेज भए पनि मधेशबाट ढुंगागिटी भारत जान छाडेको छैन ।
वर्तमान सरकार काण्डै काण्डमा जेलिएको यो बेला खेती योग्य जमिन बचाउन र वस्तीमा खानी सञ्चालन नगर्न आवाज उठेको छ । प्रधानमन्त्री ओली समृद्धि र विकासका पक्षधर हुन् भने उनले यस पटक आफ्ना विरुद्ध उठेका प्रश्नको उत्तर दिनुपर्छ । ताप्लेजुङमा केबलकार निर्माण गर्ने र नगर्नेबीच द्वन्द्व छ । नदी नालामा पुल छैनन् । प्रधानमन्त्रीले तुइनको अन्त भयो त भने तर तुइन हटेको छैन खोलामा पुल छैन । प्रम ओलीले झापाको दमकमा भ्युटावरका लागि गरेको खर्च आवश्यक थिएन । ओलीको यो अभियानले धेरै ठाउँमा भ्यूटावर बने तर तीनको उपयोग छैन । धरहरा जस्तो ऐतिहासिक स्तम्भ सञ्चालन गर्न चाहेको काठमाडौं महानगरलाई प्रधानमन्त्रीले दिएनन् । सरकारले स्थानीय सरकार र प्रदेश सरकारलाई अधिकार दिएको छैन । संघीयता र समावेशीताको कुरा गर्ने व्यवहार एकतन्त्रीय गरिएको छ । सरकारले जबर्जस्ती राष्ट्रिय परिचयपत्र लादेर सामाजिक सुरक्षा भत्ताबाट जेष्ठ नागरिकलाई बन्देश लगाइसक्यो । एम्बोष्ट नम्बर जबर्जस्त लाद्ने र सवारी धनीहरूलाई सताइएको छ । जनताको सरकारले जनतालाई प्रताडित बनाउँछ भने त्यो सरकार कसरी जनपक्षीय हुन्छ प्रश्न उठ्छ । आफू काण्डै काण्डमा रमाउने आफ्नाका अपराध दबाउने रास्वपाका रवि लामिछानेमाथि कारबाही गर्ने पक्षपातपूर्ण व्यवहार सरकारले गरेको छ । सरकारको सम्पत्तिमा गुण्डा राज चलेको छ । रोजगारी छैन, सडक छैन, जहाँ खानेपानीको अभाव छ । त्यहाँ राज्य पुग्दैन । सिञ्चाईका लागि ठेक्का दियो । ठेकेदारले गुणस्तर हिन काम ग¥यो घुस खुवाएर भुक्तानी लियो तर आरोप माटोलाई दिएर भ्रष्टाचारी उम्कने देश हो यो । जहाँ लोकतन्त्र र गणतन्त्रका नायकहरू शासक छन् । प्रधानमन्त्री ओलीसँग जोडिएका दर्जनौं काण्ड छन् । कोरोना कालमा समेत देश लुट्न नछाड्ने प्रधानमन्त्री नेकपा एमालेकै थिए । ओली कालमा गिरिबन्धु, नक्कली भुटानी शरणार्थी काण्ड, बतास, यति, ओम्नी, जलहारी काण्ड त छँदैथिए । भ्रष्टाचार गर्दिन भन्ने प्रधानमन्त्रीले वाइडबडीको भुक्तानी भएको ३ अर्ब ४५ करोडको भ्रष्टाचारलाई हुँदै होइन भन्ने प्रधामन्त्रीको विचौलियालाई कारबाही भएको कुरा कति थाहा पाए त्यहाँ पनि प्रश्न छ । किसानको मलमा समेत भ्रष्टाचार गर्न यिनै थिए जो एमाले हुन् । बलात्कारी त्यहीं छन् नारायणहिटीको जमिन माफियालाई सुम्पने त्यही छन् । ललिता निवासमा घडेरी लिने, एनसेलको कर छल्न मिनाह दिने, विद्युतको २२ अर्ब भुक्तानी उठाउन खोज्दा कुलमानमाथि प्रहार गर्ने, टेरामक्स काण्ड मच्चाउने त्यहीं छन् । प्रधानमन्त्रीले थासेर्कु कम्पनीमाथि देखाएको दयाले नेपाली जनतालाई आक्रोशित बनाएको छ । आफू काण्डै काण्डमा रमाउने अरुलाई पेल्ने केपी ओलीको शासनमा जनताले पाउने केही भएन । राज्यलाई ऋणको भारी बोकाएर आफ्नो स्वार्थ पूरा गर्ने ओली सरकारका यस्ता काण्डको भण्डाफोर गर्न नसक्ने प्रतिपक्ष भने सत्ताबाट फुत्केको तोडमा राजमार्ग अभियानतिर जाँदैछ ।