संसदको सार्वजनिक विकास समितिको बैठकमा भने कोरम नपुगेर कार्यक्रम तयार नहुने तर सरकार राष्ट्रिय गौरवका आयोजनाहरूको गित गाएर जनता झुक्याउने अभियान छ, नागरिक उड्डयन प्राधिकरणको तालाचाबी लिएपछि आवश्यकता र औचित्य भन्दा कमिशनमा केन्द्रीत महानिर्देशक प्रदीप अधिकारीले नेकपा एसका अध्यक्ष माधव नेपालका सम्धी सोमप्रसाद पाण्डेलाई च्यापेका छन् । पर्यटनमन्त्री जीवनराम श्रेष्ठलाई प्राधिकरणभित्रको भौतिक संरचनाको चासो छैन । किनकि ठेकेदारमन्त्री प्रेम आलेको चासो ठेक्कामै हुन्थ्यो । अहिले पनि त्यस्तै छ । लोकतन्त्र र राज्य व्यवस्था लुटकै लागि आएको हो । चुनवाको नाममा लुटनैपर्छ । चितवनको मेघौली विमानस्थल आइतबार नेकपा माओवादी केन्द्रका अध्यक्ष पुष्पकमल दाहालले स्तरोन्नतिका निम्ति शुरुआत गरेका छन् । यो शुरुआतसँगै प्राधिकणको लुटाहाटोली जागेको छ ।
प्राधिकरणमा वरिष्ठहरू हुँदा हुँदै ११औं तहका प्रदीप अधिकारीलाई महानिर्देशक बनाए । जबकि उनी पोखरा, लुम्बिनी, निजगढ विमानस्थल परियोजनाका प्रमुख थिए । प्रताप तिवारी, हंसराज पाण्डे, देवचन्द्रलाल कर्ण, गोविन्द दाहाल, प्रेमनाथ ठाकुर १२औं तहका हुन् । अधिकारीले पदमा आउन बालुवाटार, खुमलटार, कोटेश्वर शक्ति केन्द्रहरूलाई बुझाएको १५ करोड कुत उठाउन जहाज ल्याण्ड होस् नहोस् हवाई ग्राउण्ड बनाउन अन्तर्राष्ट्रिय अभियान चलाएका छन् । मन्त्री जीवनराम स्वच्छ र शुद्ध छन् तर दुर्गन्धित प्राधिकरणः वायुसेवा निगम मात्र होइन पर्यटन बोर्ड, एयरपोर्ट, पर्वतारोहण प्रतिष्ठानहरूमा छ । श्रोत भन्छ, हवाई ग्राउन्ड बन्ने भनेपछि नेता खुशी हुने, ठेक्काको क्रममै पैसा झर्ने हुन्छ । अधिकारी आफैं ठेकेदार हुन् । उमा एन्ड जेभीका प्रकाश ढकाल उनका पार्टनर हुन् । धनबहादुर बुढा, कान्छाराम तामाङ, अच्युत खरेलहरूले महानिर्देशक बनाएका कारण एयरपोर्टका ठेक्कामा यिनै सक्रिय हुन्छन् । सिभिल इञ्जिनियरिङ विभागको प्रमुख बनेकै बेला प्रदीपले जग्गा काण्डमा आफूलाई फसाएका छन् । ८० करोडको कन्सल्टेन्सी चार्जमा २५ प्रतिशत एक्लै झ्याप पारेको समय पनि थियो कुनै बेला । अहिले खञ्चुवाको ध्यान एयरपोर्टको स्तरोन्नति भने पनि आफैं झ्वाम मार्ने हो । विश्व बैङ्कसँग सफ्टलोन रु १२ अर्ब लिएर लुम्बिनीमा ट्रमिनल थपिँदैछ । जबकि त्यहाँ दैनिक २०÷३० वटा ठूला जहाज अवतरण हुने र उड्ने क्षमता छ । १० लाख यात्रु धान्ने एयरपोर्ट हुँदाहुँदै अर्को तत्काल बनाउनु जरुरी थिएन । एयरपोर्ट बनायो बजेट हजम ग¥यो, जहाज गए जान्छ नगए जाँदैन । लुटाहाहरूलाई चासो छैन, बालुवाटारदेखि नेताका दरबारसम्म कमिशन पुग्छ । प्रदीप अधिकारी जस्ताले जे गरे पनि हुने भएको छ । माधव नेपालको पार्टीले लुटाहालाई बोक्नैपर्छ ? हतकडी लगाएर जेल कोच्नुपर्ने भ्रष्टाचारीलाई महानिर्देशक बनाउनैपर्छ ? नेकपा एकीकृत समाजवादीमा मुर्दाशान्ति छाएकै हो ? युवा नेता जीवनराम श्रेष्ठ केबल दर्शकमन्त्री मात्रै हुन् ? जुन पार्टीका मन्त्री पर्यटनमा छन् । ती मन्त्रीले बजेट सक्ने मात्र योजना ल्याउने धुन्धुकारीमाथि हतकडी लगाउन नसक्नुको कारण के हो ? सहरी विकास मन्त्रालयमा मन्त्री भन्दा जान्ने धेरै छन् । समाजवादीका मुन्सी सोमप्रसाद पाण्डेसँग पैसाको बार्गेनिङ गरेका प्रदीप अधिकारीले भरतपुरको एयरपोर्ट स्तरोन्नति नगरी मेघौली एयरपोर्टको चर्चा चलाए किन ? प्रदीपको महत्वाकांक्षा प्रधान हो कि देशको आवश्यकता हो ? नेकपा एसले बुझ्नु पर्दैन ? सत्तारुढ दलहरू बोल्नु पर्दैन ? यिनैले लुट्न लोकतन्त्र ल्याइएको हो ? पोखरामा क्षेत्रीय विमानस्थलमा तेलको डिपो बनेको छैन, ढल र पानीको नहरको व्यवस्था कता हो पत्तो छैन । पहिल निर्माणमै शुरुको ६ अर्ब ७२ करोडको प्रोजेक्ट २० अर्बको बनाइयो । चिनियाँ पक्ष र नेपाली मिलेर बनाइएको डिजाइन थियो त्यो । ३ अर्ब त भेरिएसनकै नाममा हजम गरियो । त्यसको नाइके प्रदीप हुन् । समयअनुसार २२ अर्बको प्रोजेक्ट थियो । त्यो ६ सय रुख नकाटी रिठ्ठेपानी डाँडा समथर हुँदैन । त्यो ठेक्काबाट ६० करोड कमशिन मन्त्री र प्रदीपलाई आउँछ । तर प्याराग्लाइडिङ व्यवसाय बचाउने उपाय के हो प्राधिकरण बोल्दैन । केबल कमाउने र देशको ढुकुटी मात्रै सक्ने योजनामा छन् ।